Er kan een verschil zijn tussen hoe we ons gedragen en hoe we ons werkelijk voelen. Wat ons van binnen bezighoudt, verbergen we liever voor de buitenwereld – en soms ook voor onszelf. In de fotoserie ‘Acceptatie’ verbeeldt Natalia Balanina haar eigen zoektocht naar inzicht en eigenheid, de confrontatie met haar twijfels en melancholie, en haar verlangen naar acceptatie. Ze nodigt de kijker uit om stil te staan, te reflecteren en dichterbij te komen – dichter bij de ander maar ook bij zichzelf. 
Durven we ons kwetsbaar op te stellen? Kunnen we verdriet of teleurstelling omarmen, mag dat gevoel er zijn? Mogen we zijn wie we zijn? Of hebben we daar bevestiging en acceptatie van anderen voor nodig? En wat als anderen ons niet accepteren? 

Natalia portretteert zichzelf zonder zichzelf volledig bloot te geven. Haar foto’s zijn expressief en contrastrijk, maar verbergen een introverte persoonlijkheid. Door in te zoomen op details suggereert ze intimiteit en kwetsbaarheid, maar tegelijkertijd blijven de beelden gesloten en abstract. 
Deze tegenstellingen kenmerken het werk van Natalia Balanina, en wijzen op een onderhuidse strijd van veel willen zeggen, maar niet goed weten hoe. Het zwart-wit in de foto’s is niet alleen hard en scherp, maar in sommige beelden ook in beweging; het contrast vervaagt, is zoekend naar een nieuwe vorm, verbeeldt onzekerheid en vertwijfeling. In dit spanningsveld tussen angst en verlangen, fluisteren en schreeuwen, verbergen en laten zien, ontstaat langzamerhand ruimte voor nieuwe inzichten die kunnen leiden tot acceptatie.